Nieuwe datum: Volgt
Waar: Tussen de Paarden, Gassel
Kosten: € 115,00

Pure puurheid
Je pen schrijft woorden. Ze worden geschreven en zijn voor dat moment belangrijk. Het gaat niet om mooi, kloppend of netjes. Het gaat om pure puurheid. En dat is wat paarden zijn. Pure puurheid. Er zit niks tussen. Vooral geen woorden. Wij geven hier woorden aan. En waarom? Omdat wij mensen zijn en woorden nodig hebben.

Schrijven tussen paarden
Wie Monica kent denkt aan poëzie, wie mij kent denkt aan paard. Wij begeleiden jou tijdens de workshop 'schrijven tussen paarden'. Ervaring met schrijven van paarden is niet nodig. Wel de wil om paarden te laten raken. Dichtbij van veraf, jij bepaalt, ik ondersteun. Monica geeft krachtige schrijfoefeningen die woorden geven aan pure puurheid van dat moment.

Verwondering
De dag begint, het voelt een beetje vreemd. We kijken elkaar aan en noemen onze naam. Met deze eerste indruk gaan we de dag beginnen. Op het einde van de dag zie ik nog dezelfde mensen maar zie nu verwondering in hun ogen. Misschien is het de verwondering dat ze een stukje pure puurheid van zichzelf hebben gevonden.

Wil je graag deelnemen aan deze workshop neem dan contact op voor aanmelding.
Nieuwe datum nog niet bekend maar informeer gerust  
Kijk voor meer informatie op de site van   https://www.monicaboschman.nl/2022/05/15/schrijven-tussen-paarden/

Even omkijken
Voor mij een tijd om even om te kijken naar wat er was. Er waren paarden en kinderen, jongeren en volwassenen 'Tussen de Paarden'. En ik... ik was er ook! Er is veel veranderd en er is nog veel van het zelfde. Klanten die wekelijks, maandelijks of zo af en toe de weg weten te vinden. Het is voor hen de moeite waard om elke weer terug te komen. Door in verbinding te zijn met paarden, de natuur en jezelf doe je elke keer verassende ontdekkingen.

De verandering
Paarden zijn er ook maar hier is de grote verandering. In het voorjaar is Belie, na bijna 34 jaar, in het bijzijn van de kudde en mij overleden.
Belie... als ik het even niet meer wist was er altijd Belie nog! Een paard waar geen woorden voor te vinden zijn. Een paard waarvoor alleen het juiste telt. Het juiste is het moment, is beleven, is ervaren en zijn vooral géén woorden. Ze wordt gemist! Maar omdat wij, de kudde, klanten en ik, het voorrecht hebben gehad om haar te mogen kennen, kunnen wij in haar wijsheid voortleven.

Blik vooruit
En zoals het gaat in het leven neem ik ook afscheid van enkele klanten. Zij hebben ervaren wat het juiste is. Dat dit het moment, het beleven en het ervaren is. Met deze ervaringen gaan ze hun eigen pad in hun verdere leven.
Dit betekent dat er ruimte is voor jou, voor jou omdat je graag 'je eigen juiste' wil ontdekken. Voor jou kind omdat ze ergens willen zijn waar hun 'juiste ik' er mag zijn. Zonder oordeel, zonder verwachting. Vrij... in verbinding met paarden, natuur en jezelf. Ik ontmoet je graag!

Geniet van de zomer!

 

Storm
Woensdagmiddag, de deur vliegt open. Na een paar laarzen, een jas en een tas komt Ivo met groot kabaal binnen. Met het tempo van binnenkomen staat hij ook weer buiten. Ondertussen roept hij vandaag echt NIET te gaan paardrijden. Hij krijgt toch overal de schuld van en niemand luistert naar hem. Ik neem twee minuten bedenktijd. In die tijd heeft de bal alle kanten van de tuin gezien en de schommels zijn volop in beweging.

Tijd
Ik ga naar de paddock, haal Gracilia, loop wat heen en weer totdat ik even zijn aandacht heb. Ik vraag hem de poort voor Gracilia te openen. Dat wil hij wel doen als ik maar niet denk dat hij gaat paardrijden. Ik zeg hem dat ik zie dat hij echt heel boos is en vraag hem Gracilia vast te houden zodat ik even naar het toilet kan. Ivo neemt Gracilia van me over, zijn schouders zakken en een ogenblik later slaken ze samen een diepe zucht. Ik voel de hoge nood die tijd nodig heeft. Ik luister, kijk en voel.

Samen naar het bos
Even later aait Ivo Gracilia zachtjes onder de manen en staan ze ontspannen tegen elkaar aan. Ivo kijkt mijn kant op en zegt: 'Zullen we gaan opzadelen, Gracilia wil vandaag graag in het bos rijden'.

Routine
De herfstvakantie is voorbij en ik merk dat kinderen gewend raken aan het ritme van een schooljaar. Een nieuwe school is niet meer nieuw, een andere juf voelt vertrouwd en het is toch fijn om oudste leerling in de combinatieklas te zijn. Deze vorderingen zijn voelbaar Tussen de Paarden. Alleen voor Els is het net even anders. Haar nieuwe juf is al een paar weken ziek. Er zijn kinderen in de klas die niet zo goed luisteren. Inmiddels zijn er verschillende andere juffen geweest. Er is zelfs 1 juf verdrietig naar huis gegaan. Els weet niet welke juf er morgen voor de klas staat.

Staan
Vandaag is Els bij mij, we begroeten de paarden en ze kiest ervoor om met Gracilia te gaan werken. We halen haar uit het weiland. Best nog een klus omdat Gracilia zich niet zomaar van de kudde laat scheiden. En Gracilia weet nooit wat er op bekend terrein anders is dan anders. Samen weten we dat dit bij haar hoort. Zolang wij zorgen voor vertrouwen, duidelijkheid en rust loopt ze met ons mee. Gracilia staat niet graag vast; ook dat hoort bij haar.
Ik vraag Els of het lukt om Gracilia stil te laten staan zodat ik wat spullen kan pakken. Als ik terug kom zie dat ze zijn omgedraaid. Ik hoor een duidelijk 'ho' en zie een meisje met beide voeten stevig op de grond staan. Ze laat zich niet opzij laat zetten. Gracilia is met haar aandacht bij Els en ze blijft staan waar ze staat. Wouw! Al die tijd dat Els bij mij komt hebben we hier stapje voor stapje aan gewerkt. Het compliment wat ik maak geeft Gracilia haar in veelvoud. Ik vraag of ze voelt wat er gebeurt maar het is voor haar vanzelfsprekend. Voor mij een teken dat haar zelfvertrouwen groeit.

Uitnodiging
Ik vraag Els of het op school ook lukt om zo duidelijk te zijn. Ze kijkt me aan en zegt dat kinderen soms beter naar haar luisteren dan naar de juffen. Els is even stil, dan heeft ze een plan. Ze denkt dat de juffen maar eens naar de paarden moeten komen om te leren hoe ze een paard kunnen laten stil staan. Misschien lukt het ze dan om de kinderen stil te krijgen...
Dus, juffen voel je welkom en ervaar wat Els heeft geleerd 'Tussen de Paarden'!

Pieter
Daar staat hij, midden in de paddock. De warmte van de zomer is voelbaar. Twee voeten op de grond, alsof het paard onder hem weg gesmolten is. Zijn handen in de lucht en zijn blik de wereld in. Er wordt een kracht opgebouwd en dan volgt er een kreet vol agressie. De paarden kijken ervan op. Hij blijft staan, de paarden blijven kijken. De agressie verdwijnt met het geluid, de kracht in hem blijft overeind.

Musical
Dit is zijn onderdeel in de afscheidsmusical van groep 8. Zelf zit Pieter nog in groep 7 en heeft een bijrol. Maar met een kreet die wel hoorbaar moet zijn in een aula vol mensen. En wat nog belangrijker is, het moet heel boos klinken. Pieter heeft een moeilijke rol toebedeeld gekregen. Nog 2 weken tot de musical.

Hoofdrol
Zo begon het op deze warme zomermiddag. Pieter vertelt me dat hij nog veel moet oefenen voor de afscheidsmusical. Als ik hem vraag de kreet te laten horen, volgt er een korte, hoge gil. Ik bevestig dat het niet gemakkelijk voor hem is. Onderweg vraag ik hem zijn handen op zijn benen te leggen en te voelen welke bil hij het best voelt op de rug van Gracilia. Zijn ademhaling zakt en zijn balans wordt beter. Als ik hem vraag nogmaals de kreet te laten horen, komt deze vanuit zijn buik. Na 3 keer zegt hij zijn rol te kennen. Vol trots laat hij het na afloop aan de andere paarden horen. Wie weet; volgend jaar is de hoofdrol voor Pieter.

HIEP HIEP HOERA
BELIE IS 30 JAAR!

Het juiste
Dit ontroert me zo, dat ik er gewoon niet over wil schrijven. En er is zo veel te zeggen en zoveel te delen maar het ontbreekt mij aan elk woord. Alles wat ik wil zeggen en alles wat ik wil schrijven, wil het net niet zijn of.... het is toch net anders. Alleen het juiste wil over Belie gezegd en geschreven worden.

Dat is Belie
En dat is wat het is! Voor Belie telt alleen het juiste. Dat zijn geen woorden. Woorden betekenen voor mij net iets anders dan voor jou. Woorden roepen bij jou net iets anders op dan mij. Het juiste; is het moment, is ervaren, is beleven, is verbinden, is vooral zonder woorden. Dat is Belie.

Slingers
Zo vierde ik haar verjaardag. Samen met kinderen. Geen woorden, maar slingers, de 7-sprong en een taart. Alles voor Belie. Op zoek naar vers voorjaarsgras, rennen door het weiland om de mooiste paardenbloemen te plukken, met een mes een appel in stukjes. Een feest met slingers en taart, Belie is 30 jaar!

De kudde groter maken
Na het afscheid van Tap-dance was er stilte in de kudde. Mensen stelden me de vraag of ik op zoek was naar een ander paard. Ik stelde mezelf die vraag ook, maar mijn antwoord bleef uit. Totdat Marieke een onderkomen zocht voor Bubbles, een kleine pony van 3,5 jaar oud. Na goed overleg heb ik besloten om Bubbles de kudde voorlopig groter te laten maken. Het was voor mij, maar ook voor de paarden een spannende tijd.

Tijd voor iets nieuws
Hoe zullen de paarden reageren op de nieuweling? Wat zal er gaan veranderen in de kudde? Moet ik mijn stalmanagement aanpassen? Zaken waarin je alleen in het moment kunt handelen. Natuurlijk zijn er ook voorbereidingen aan vooraf gegaan. Tijd nemen voor iets nieuws wat komen gaat. Een voorstelling maken hoe het zal kunnen zijn. Ergens een draadje bij zetten, een extra waterbak klaar maken. Even met meer aandacht bezig zijn met wat er is. De paarden nemen dit waar.

De kudde is groter
Inmiddels verblijft Bubbles in de kudde. Ze haalt dingen in mijn paarden naar boven die ik nog niet eerder gezien heb. Of zou ze mijn blikveld verruimen? De paarden staan vaker dichter bij elkaar. Ik zie ze in meer wisselende combinaties met elkaar groomen. En zo af en toe liggen er 2 of 3 paarden bij elkaar in de paddock. Bubbles mag zelfs met Gracilia mee eten uit haar voerbak. Tijdens de jaarwisseling werd ze omringd door mij en de andere paarden. De kracht van een kudde!

Tussen de Paarden
Iedereen blij zou je denken. Marieke blijft verantwoordelijk voor Bubbles, ik de lusten zonder lasten. En toch, er knaagt iets in mij. Kan en mag ik haar net zo toe laten als mijn eigen paarden uit de kudde? Kan ik de lasten inderdaad bij Marieke laten? Vragen die ik mezelf nooit eerder heb hoeven stellen. En dan komt Marieke met antwoorden op deze niet gestelde vragen. Zij vindt dat Bubbles 'Tussen de Paarden' hoort. Vanaf nu woont Bubbles in de kudde!

Openheid
In de najaarszon zit ik te wachten op Janske. Met een blij gezicht komt ze naar me toe en haar eerste vraag is of we vandaag met Vallerie in het bos gaan rijden. Ik zeg dat ik het een prima plan vind, maar wel graag wil dat ze een jas aan doet. De zon gaat deze tijd van het jaar vroeg onder en brengt de temperatuur rap omlaag. Zij vindt dat ze geen jas nodig heeft, ze kan zich immers warmen aan Vallerie.

Kiekeboe
Niets bijzonders aan dit verhaal zou je zeggen, maar hier ging heel wat aan vooraf. Vorig jaar kwam Janske samen met haar begeleidster naar Tussen de Paarden. Het was koud. Ze was verscholen in een warme winterjas met capuchon met zo'n mooie bontkraag. Hierdoor viel het haar voor haar ogen zodat deze nauwelijks zichtbaar waren. Janske is 11 jaar en heeft een verleden. Een verleden waar ik het grote niet van weet en het fijne zelfs niet van wil weten. Voor mij is dit ook niet belangrijk. Op die eerste dag gingen we naar de paarden. Toen ik na een tijdje vroeg of ze op het paard wilde zitten, gaf ze enkel een knikje. Aarzelend deed ze de muts van haar hoofd zodat ik een cap op kon zetten. Janske trok de klep van de cap naar beneden. Eenmaal op Vallerie glunderde ze van oor tot oor, de haren nu uit haar gezicht.

Halverwege
Inmiddels komt Janske wekelijks naar Tussen de Paarden. Oefeningen als jezelf groot maken, kijken wat er om je heen gebeurt en kiezen wat jij graag wil doen komen vaak aan de orde. Janske laat steeds meer zelfvertrouwen zien en komt voortaan zonder haar begeleidster. Afgelopen voorjaar, op een zonnige lentedag kwam Janske aarzelend aanlopen. Ze keek me aan en zei dat ze vandaag voor het eerst haar jas zou openlaten. Ze zei ook dat ze vanaf nu vaker zonder jas van huis zou gaan. Trots liepen we samen naar Vallerie en begonnen met de les. Toen we naar het bos gingen, wilde ze haar jas tot halverwege dicht.

 

Zelfs de zon helpt mee
Heel Nederland lijkt blij, eindelijk een mooie warme zomerdag. Suzanne komt met haar mentor om haar stage 'Tussen de Paarden' te evalueren. Ik kies ervoor om buiten in de koele warmte van de ochtend te gaan zitten. Suzanne stemt hier mee in. Ze pakt een stoel, gaat erin hangen, zucht herhaaldelijk en houdt haar onderarm voor haar ogen tegen de zon. Haar houding stoort me.
Haar mentor neemt het woord en de houding van Suzanne wordt steeds laconieker. Ik (be)trek Suzanne bij het gesprek. Ze zegt dat de zon in haar ogen schijnt, dat het voor haar veel te warm is en dat ik buiten wilde zitten. Waar Suzanne tijdens haar stage zelfinzicht liet zien legt ze nu alles buiten zichzelf. De mentor beaamt dat het ook wel allemaal erg veel is voor Suzanne. Haar gesprek voor de volgende stage was ook al weer op niks uitgelopen. Ik weet het gesprek op dit moment geen andere wending te geven.

Maakt mij niet uit
Na het gesprek gaan Suzanne en ik met de paarden aan de slag. Als ik vraag wat ze wil doen is het antwoord: Maakt mij niet uit. De paarden grazen om ons heen en er lijkt van buitenaf niet veel te gebeuren. De ochtend wordt later en warmer. Om de druk eraf te halen vertel ik een verhaal over Belie. Met een enkele zin wek ik haar interesse en Suzanne betrekt zichzelf in mijn verhaal. Belie komt tussen ons in staan. Suzanne doet moeite om me te blijven zien. Ze loopt naar Belie en ze gaat bij haar hoofd staan. Ik ben stil en wacht. Om de zon in mijn ogen te vermijden doe ik mijn onderarm voor mijn ogen. Suzanne wordt onzeker.

Ruimte
Ik vraag haar of ze iets herkent in deze situatie. Ze zegt het niet fijn te vinden dat Belie tussen ons in staat en dat de oplossing is om naast haar te gaan staan. Ze zoekt oogcontact onder mijn arm door. Ik draai me en laat mijn arm zakken. Suzanne zucht. Belie loopt door. Er is ruimte om haar gedrag van afgelopen ochtend te bespreken. Ze ervaart dat ze aandeel heeft in het contact met anderen. Ze neemt zich voor zich open te stellen tijdens haar volgende stagesollicitatiegesprek. Ze vindt de zon zelfs minder warm en fel op deze late ochtend. Dan staat Belie achter haar!

Een droom Tussen de Paarden
Op een zonnige woensdagochtend komt Kaat voor een kennismaking, een spontane puber van 17. Aan één oog is ze blind, met haar andere oog ziet ze 50%. Van kinds af aan houdt ze van paarden en ze wil dan ook met paarden gaan werken. Samen met mij wil ze dat gaan ontdekken.

Tussen de Paarden
We beginnen letterlijk Tussen de Paarden. Mest ruimen, vegen, hooi brengen, nog even een draad verzetten en meer van die karweitjes die moeten gebeuren. De overblijvende tijd doen we grondoefeningen. Hoe benader je een paard? Hoe reageert een paard op jou? Wat doet dit met jou? Wat gebeurt er als jij wat verandert in jouw aandacht? Kaat heeft ervaring met paarden maar deze manier naar paarden kijken is nieuw voor haar.

Toekomstdromen
We hebben het over haar toekomst. Ze droomt ervan om samen met man en kinderen in Amerika te wonen. Op haar eigen ranche, waar ze dan met haar eigen paarden werkt. Haar vrije tijd wil ze benutten voor haar zangkwaliteiten. Gelukkig kan in dromen alles, dus houden we die voor ogen. Het geld dat hier voor nodig is, zal ze zelf moeten gaan verdienen. De droom van Kaat begint bij haar zelf.

Werken met paarden is meer dan.....
Een aantal sessies later is het duidelijk voor Kaat. Werken met paarden vraagt veel kennis, brengt zorgen met zich mee en fysiek is het zwaar werk. Met haar beperkte gezichtsvermogen ervaart Kaat dat haar kwaliteiten in ander werk beter tot zijn recht komen. Kaat zoekt een opleiding die beter aansluit bij haar mogelijkheden.

En hoe zit het nu met droom? Kaat volgt zanglessen, droomt van een fijn gezin en een leuke baan. Als ze het geld ervoor heeft koopt ze een eigen paard. Hier gaat ze samen met haar zusje voor zorgen. Kaat komt er wel!

Paarden zijn paard, kinderen kind
Ja, zo begon ik. Meer kinderen dan paarden op een ochtend. Samen zijn, samen delen, samen ervaren. Ieder op zijn eigen manier. De paarden bleven paard, de kinderen bleven kind en ik bleef Jolande. Op zoek naar elkaars belevingswereld. Ik hielp de kinderen praktisch paardenwijs te worden. Kinderen leerden mij kijken en wachten. Paarden gaven antwoorden op niet gestelde vragen. Ja, zo begon ik.

Doen, leren en ervaren
Deze draad pak ik weer op. Samen met kinderen en paarden praktisch aan de slag. Gewoon doen, leren en ervaren tussen de paarden. Ieder in zijn eigen tempo en op zijn eigen manier. Ik loop mee op ieders pad. De één neem ik bij de hand, de ander gaat voor me uit. Ik geef duidelijkheid waardoor er vrijheid ontstaat. Leren van paarden, leren met paarden, leren over paarden.

Tussen de paarden
Deze ochtenden gaan over iets anders dan paardrijden. Het gaat om beleven, sociale contacten opdoen, in verbinding zijn met paard, mens en natuur. Het kan een voorbereiding zijn om te gaan leren paardrijden. Maar het gaat vooral om ontdekken wat paarden kunnen betekenen. Dit in een veilige omgeving zonder verwachtingen vooraf.

Praktisch
Ik start op zaterdagochtend 9 september. Kinderen zijn welkom vanaf 9.45 uur. We starten om 10 uur. De ochtend eindigt om 12 uur. Kom je voor de eerste keer, dan vraag ik een kennismakingsbijdrage van € 10,00. Besluit je om vaker te komen, dan zijn de kosten € 25,00 per ochtend. We zijn veel buiten, dus kleding die bij de weersomstandigheden past is fijn. Verder zijn dichte schoenen of laarzen verplicht.

En verder
Kinderen met een PGB budget o.i.d. zijn van harte welkom. Meestal is het mogelijk dat zij met het bovenstaande programma meedoen. Als individuele begeleiding beter past zijn hier mogelijkheden voor. Wil je leren paardrijden, dat kan ook. Je kunt jezelf dan aanmelden voor individuele paardrijlessen.

Neem voor meer informatie of aanmelden contact met me op.